Bij het verdedigen van haar proefschrift vertelt Meijer bijvoorbeeld over prairiehonden die elkaar vertellen wat voor wezen er in aantocht is: ‘een mens, hij loopt hard, heeft een paraplu, of nee: een pistool’. Prairiehonden hebben werkwoorden, bijvoeglijke en zelfstandige naamwoorden. En katten gebruiken volgens haar een brabbeltaaltje waarin ze mensen namen geven.  De promotiecommissie beloonde Meijers‘ verdediging met cum laude.

Meijer is van mening dat we met de niet-menselijke dieren in gesprek moeten gaan om te horen wat ze willen. ‘Het dier, en zeker het gedomesticeerde dier, moet als burger invloed krijgen op besluiten’. De oplossing is niet dieren uit te nodigen in het parlement. 'Veel van hen zullen zich er niet op hun gemak voelen', schrijft ze in haar essay De soldaat was een dolfijn.