Vijftien jaar geleden ging het in de kookprogramma’s van Jamie Oliver nog vooral om Jamie zelf: de vrijgezelle jongen die kookt in Italiaanse stijl. Je zag hem op een Vespa door Londen scheuren, waarna hij zijn vrienden een maaltijd voorschotelde in zijn appartement. In zijn nieuwere series is hij meer maatschappelijk betrokken, bijvoorbeeld met Fifteen, zijn restaurants waarin kansarme jongeren werken. Of tijdens zijn reisprogramma Jamie's food escape, waarin hij overal ter wereld kleine producenten bezoekt en lokale gerechten maakt. Waar iets vandaan komt en wat je met een nieuwe eetcultuur kunt bereiken, zijn belangrijker dan ooit.' 

Verantwoord, en toch lekker

De verandering in de programma's van Oliver past in een grotere golfbeweging van onze voedselcultuur, zegt Mazel. 'In de jaren zeventig was er een grote alternatieve beweging die we nu associëren met een geitenwollensokkensfeer. Het was de tijd van de reformwinkels, zelf je brood bakken en peulvruchten wecken. In de jaren tachtig en negentig kwam daarop een tegenreactie: het ging om de esthetiek; het moest mooi en spannend zijn. De Mexicaanse of Thaise keuken werden bijvoorbeeld in Nederland mainstream. Sinds 2000 is er een nieuwe beweging richting het alternatieve activistische, maar dan in een 2.0-versie. Het gaat nog steeds om duurzaam en verantwoord, maar het verschil is dat 'plezier' en 'lekker' er nu ook bij horen. Die linzenschotels uit de jaren zeventig waren echt niet te eten; de biologische baksels van nu wel.'

Hoewel de interesse in duurzaam en biologisch voedsel nu mainstream is, moeten we volgens Mazel niet denken dat we nu massaal onze keuken in duiken om bisque van grachtenrivierkreeftjes te maken. 'Het is de paradox van de huidige tijd. We kijken naar een programma als Koken met Van Boven terwijl we met een pizza op de bank zitten omdat er geen tijd was om boodschappen te doen.’