'In het geheel genomen hebben Joden meer moeite dan voorheen met de overheersende politiek van wat je rechts Israël kunt noemen, al is er natuurlijk altijd een groep die zich op het standpunt stelt van: Israël is mijn land, of het nu goed doet of verkeerd. Vooral de Holocaust en Israël worden gebruikt om antisemitisme aan op te hangen. Dat blijkt bijvoorbeeld uit dat er na 1945 een antisemitische verbinding ontstaat tussen Joden en gaskamers, zoals de vervloeking 'ze zijn je vergeten te vergassen'. Die verbinding sloeg over naar voetbalfans en uitingen van satire, en ten slotte ook naar de huidige vluchtelingen, meestal moslims.’

Gans vindt dat er nodig meer onderzoek gedaan moet worden naar antisemitisme: 'Onder andere over de vraag in hoeverre antisemitisme en islamofobie elkaar versterken; en in hoeverre je "de Jood" kunt zien als de archetypische "ander". '

Het belangrijkste resultaat van haar periode als bijzonder hoogleraar vindt Gans haar eerste deel van de dubbelbiografie Jaap en Ischa Meijer. Een joodse geschiedenis 1912-1956,  en haar colleges over moderne Joodse geschiedenis aan de hand van de vader en zoon uit dit boek. Maar er is meer te noemen, zoals het net verschenen boek The Holocaust, Israel and 'the Jew', dat ze schreef met Remco Ensel, wat de geschiedenis van antisemitisme in het naoorloogse Nederland bespreekt.

Na haar vertrek wordt haar leerstoel waarschijnlijk een wisselstoel. 'Hopelijk komt er daarna weer geld voor een vaste opvolger. Het is echt van belang dat de leerstoel blijft bestaan hier in Amsterdam. Deze stad is toch het centrum van Joods Nederland.'