'Witte onschuld' is de geactualiseerde uitgave van 'White Innocence' (2016), waarin Gloria Wekker een centrale paradox in de Nederlandse cultuur onderzoekt en beschrijft: de passie en agressie die ras oproept, terwijl het bestaan van ras en racisme tegelijkertijd in alle toonaarden wordt ontkend. In de verkenning van de werking van ras en racisme in Nederland is het ‘culturele archief’ voor Wekker een leidend concept: de diep ingesleten attitudes en emoties die racisme in stand houden en hun oorsprong kennen in het koloniale verleden.