In de tien jaar dat Gerritsen hoofd Onderzoek was, ging haar inzet volgens directeur bedrijfsvoering Anne van de Graaf ‘ver voorbij wat een organisatie kan en mag verwachten van medewerkers’. Per 1 juli 2023 is Gerritsen hoofd Academische Zaken van de UvA.

Elske Gerritsen is een geesteswetenschapper in hart en nieren. Zij is gepromoveerd in de kunstgeschiedenis over de architectuurtekening in de zeventiende-eeuwse ontwerp- en bouwpraktijk. Gerritsen stond aan de wieg van het Amsterdam Institute for Humanities Research en de daaronder vallende research schools. In dit proces was zij de stabiele factor. Sinds haar komst in 2013 heeft het onderzoek van de Faculteit der Geesteswetenschappen een hoge vlucht genomen, en dat is voor een groot deel te danken aan de vormgeving en de inrichting van de professionele ondersteuning.

Twee in het oog springende ontwikkelingen zijn de oprichting van het Projectenbureau, waardoor de groei van projecten in de 2e en 3e geldstroom sterk is toegenomen, en de oprichting van Humanities Labs, het expertisecentrum voor fundamenteel experiment en onderzoeksintensief onderwijs, en voor samenwerking met partners uit kunst, cultuur en maatschappelijke en private sectoren.

Anne van de Graaf, directeur bedrijfsvoering van de FGw, in haar laudatio tijdens de facultaire opening van het academisch jaar in De Rode Hoed:

‘Bij de invulling van haar functie heeft Elske in de loop der jaren grote invloed verkregen, ook buiten haar portefeuille. Deze invloed kwam voort uit haar grote kennis en expertise, de bereidheid om mee te denken over, tja, eigenlijk alles, de competenties om dat op een prettige en uitnodigende wijze te doen en op allerhande dossiers ook meerwaarde te leveren. Met haar scherpe geest en grote kennis van zaken heeft zij een grote uitstraling gehad binnen de gehele faculteit en is de reikwijdte van haar bijdragen tot ver buiten het domein van onderzoek te merken geweest. Ook buiten de faculteit, binnen de UvA en nationaal, was zij een graag geziene collega.

Naast deze inhoudelijke verdiensten is zij bijzonder geliefd als leidinggevende en collega: als geen ander weet zij mensen aan zich, én aan elkaar te binden, op een nagenoeg onzichtbare en geruisloze wijze. Ze haalt het beste uit mensen naar boven en weet bij eenieder de intrinsieke motivatie voor het werk aan te boren. Dit combineert ze met een grote effectiviteit in het behalen van gestelde doelen en resultaten.

Haar inzet gaat ver voorbij wat een organisatie kan en mag verwachten van medewerkers. Geen taak is haar te veel, ze regelt het allemaal, indien nodig (en dat was het vaak) in avonden en weekenden. Deze werklust komt voort uit grote loyaliteit naar de organisatie en de mensen, en geschiedt met een enorme opgewektheid. Eigenlijk wil ze er het liefst niet aan herinnerd worden.’