Biography and research interests

Samuël Kruizinga (1980) is senior lecturer in contemporary and military history at the University of Amsterdam (UvA). He studied at Leiden, Paris and Oxford and obtained his PhD at the University of Amsterdam in 2011. His research focuses on conflict, conflict resolution, and resilience to shocks and crises in modern Europe, and beyond. I use these overall themes as lenses to tease out institutional and transnational connections across boundaries, to interrogate received (historiographical) wisdoms and explore roads not travelled, always with an eye to contemporary political and societal debates.

From 2020-2023 I serve as director for the History BA. MA and research MA programmes.

Current project: Foreign Fighters in Ukraine

Since the Russian invasion of Ukraine of 24 February 2022, tens of thousands of volunteers from 52 different countries – including at least 200 Dutchmen – have joined Ukraine’s “International Legion”. These ‘foreign fighters’ are, however, not the first to voluntary join a fight in a country they were not native to or citizens of. Precedents include the Zouaves who supported the Pope in his fight against Italian nationalists (1860-1870), the International Brigades fighting a Nazi-backed insurgency in Spain (1936-1939), and the foreign fighters who flocked to Syria and Iraq in support of the Islamic State (2012-2016). Only very recently have the first attempts been made to connect some of these separate historical instances of foreign fighting, and a burgeoning debate has begun over what sets these fighters apart from other violent actors, and what effects they have on both host and home countries. The emergence of the “international Legion” has increased the urgency of questions, especially since their members’ legal status remains deeply contested, they are likely to endure or be active participants in extreme violence, and will receive no official support readjusting to civilian life and/or deal with trauma or moral injury. Moreover, it is very likely this foreign fighter mobilisation will not be the last.

This project seeks to better understand the foreign fighting phenomenon, which continues to confound policy makers and poses manifold challenges to both ‘peace’, both in foreign fighters’ home and host countries. By adding unique new source material to our study of foreign fighting, this project will not only aid to scientific understanding of current events, but also past and future instances of foreign fighting by together various disciplines including history, law, and psychiatry. Societal stakeholders are ARQ45, the Dutch national centre for specialist diagnostics and treatment of people with complex psychotraumatic complaints, and the T.M.C. Asser Institute which specialises in international law and operates at the interface of academia, legal practice and governance.

This project is funded by the Dutch National Research Agenda (Nationale Wetenschapsagenda, NWA.1418.22.005).

Current project: Grey Zone Warfare in Past, Present, and Future

'Grey zone warfare' emerged as a key strategic global challenges in 2014. Russian operations in Ukraine, which were not part of any declared or easily recognisable form of warfare, confounded academics, pundits, politicians and Western armed forces. This and other conflicts in the 'grey zone' somewhere between war and peace were then described by a host of 'proto-concepts': 'new wars', low-intensity conflicts, operations other than war, fourth-generation warfare, hybrid warfare, and, indeed, 'grey zone warfare', whose one common denominator was that warfare had changed. Gone were the days of 'modern warfare', the domain of uniformed men fighting pitched battles to achieve decisive victories. Replacing them was 'post-modern' fluidity and diffusion, an erosion of traditional distinctions between war and peace, protracted struggles for 'hearts and minds', an almost limitless spectrum of violence, and a large toolbox ranging from proxy militias to cyber warfare with the wide-ranging objective of destabilising adversaries.

This project, however, is founded on the notion that history is rife with conflicts that have more in common with 'Ukraine' - or, indeed, 'Afghanistan' - than with the supposed norm of 19th and 20th-century regular, i.e. European, warfare. Our network innovates by positing that grey zone warfare is the most suitable analytical term to capture the key element connecting both 'post-modern' and other forms of conflict outside the Eurocentric 19th and 20th-century norm: organized violence existing between the states of declared interstate war and peace. A global, longue durée historical approach allows us to include in our analyses of grey zone warfare a diverse range of cases, ranging from sieges in medieval Europe to the Sino-Japanese proxy war over Korea in the 19th century. Yet, grey zone warfare is an essentially contested concept, lacking clearly defined parameters.

We thus aim to provide conceptual clarity by studying various forms of warfare that do not fit the European norm of state-based conflict, and to create a typology of 'grey zone warfare'. In drawing on representative historical case studies, we will identify their underlying dimensions, create and discuss categories for classification, measure and sort them, map variations, and, ultimately, provide important conceptual building blocs. Global in scope and collaborative in nature, this project will create a network of scholars from a variety of disciplines – ranging from History to IR to Security Studies – to collaborate, compare and contrast different cases in order to jointly create a typology of grey zone warfare. The results will then be analysed and assessed in comparison to current relevant military strategies and doctrines, with the aim of critiquing and/or adding to those based on relevant historical examples. This will add important new ideas and data to both current scholarly approaches to grey zone warfare, the curricula of military academies, doctrinal manuals, policy on both the tactical, operational and strategic levels, and increase public understanding of the complexities of the grey zone phenomenon.

This project, in collaboration with professor Marco Wyss (Lancaster University), is funded by the Arts and Humanities Research Council, AH/W01128X/1)

Current project: The Hidden Weapon. Blockade in the Era of the Two World Wars

The main aim of BLOCKADE is to investigate how blockades shaped the era of the world wars, c. 1900-1960. In both wars, belligerents sought to blockade the enemies, cutting them off from vital supplies such as food, oil, and capital, while maintaining their own access to them. Existing research is patchy, contradictory and Eurocentric. Basic issues as to the blockade’s scope, reach and effects on the wars’ outcomes and aftermaths are unresolved. BLOCKADE thus addresses a major knowledge gap.

Our hypothesis is that the blockades were in fact critical to the era. They affected societies the world over, testing their resilience and vulnerability; they produced new forms of violence and humanitarian care; they prompted innovation and learning; and they had integrative and disintegrative effects on wartime societies, alliances and the world order. The project’s ambitious global approach transcends the traditional fixation on western Europe. It connects the disparate histories of the First and Second World Wars in a single explanatory frame by uncovering the shared generational experiences and learning processes related to blockades. It thus promises a new analytical framework to interpret the era, integrating actors long seen as ‘peripheral’, e.g. neutral countries and colonial territories. These insights will break the mould of existing historiography and involve the high risk that we might fail to separate the impact of blockade from other effects of warfare. Russia’s invasion of Ukraine in 2022, with the reemergence of blockade and worldwide scarcities, underlines the contemporary relevance of the project.

For this project I will collaborate with Prof. Jonas Scherner (NTNU Norway), Prof. Alan Kramer (Universität Hamburg), and Dr Elisabeth Piller (Albert-Ludwigs-Universität Freiburg). We have applied for ERC funding for this project. A first, tangible result will be a special issue on the topic with the International History Review.

Onderzoeksproject: Bezet Brussel. Overleven in oorlogstijd, 1914-1918

Op 20 augustus 1914, zo’n drie weken nadat de Eerste Wereldoorlog was uitgebroken, nam het Duitse leger Brussel in. Het doel was aanvankelijk niet om er erg lang te blijven: Brussel, en België, lagen simpelweg “in de weg”: de focus lag op het uitschakelen van het Franse leger. Maar toen dat niet lukte en de Duitse oorlogsmachine vastliep in de slachtvelden van Noord-Frankrijk en Ieper, veranderde ook de bezetting van Brussel van karakter. Het Duitse gezag installeerde een civiele en een militaire administratie, en om de zaken controleer- en beheersbaar te houden sneden ze Brussel grotendeels af van de rest van België – nadat de stad door de oorlogsomstandigheden al was afgesneden van de rest van de wereld. De grootste bezette stad van West-Europa ging een tijd van oorlogsellende, van angst, en van onzekerheid tegemoet die pas eindigde toen de stad in november 1918, dus ruim vier jaar later, ontzet werd.

Dit boek gaat over bezet Brussel. Aan de vooravond van de oorlog een stad van drie kwart miljoen inwoners met arbeiderswijken, burgermanshuizen, een Congomuseum en een industriekanaal; een stad die Vlaams en Frans sprak, en vooral veel dialect. Een groeiende, bedrijvige, zelfverzekerde stad die zich van de jonge twintigste eeuw iets beters voorstelde dan oorlogsgeweld en voedselgebrek. Maar de oorlog bracht de meeste Brusselaars gekmakende ellende, de voortdurende vraag hoe ze zich tot de bezetter moesten verhouden, en slopende zorgen over zij die aan het front stonden en met wie men niet corresponderen mocht. Brussel: de hoofdstad van een staat die, als het aan de bezetter lag, feitelijk niet meer bestond, was opgeknipt en waarvan het naoorlogse voortbestaan onzeker was. Brussel: een stad die zichzelf niet kon voeden, maar toch moest eten. Een stad waar het peil van ondervoeding, vervuiling en kou almaar steeg en waar mensen vóór hun tijd stierven. Maar ook een stad die de ellende probeerde aan te pakken: waar, van bij het begin van de oorlog, verstandige lieden plannen maakten, organiseerden, hulp op de been brachten. Daardoor groeide Brussel uit tot het middelpunt van de grootste internationale voedselhulpcampagne in de geschiedenis totdantoe. Zo kwam de wereld naar het van de wereld afgesneden Brussel, en maakten naast Duitsers ook Amerikanen, Spanjaarden en Nederlanders deel uit van het Brusselse leven.

Hoe overleefde Brussel die oorlogsjaren van ellende en onzekerheid? Hoe ging een complexe stedelijke samenleving om met de vragen, de zorgen, en de pijn die de oorlog en de bezetting met zich meebracht? Daar gaat dit boek over. Het antwoord is genuanceerd: een triomfverhaal is het relaas van het bezette Brussel in 1914-1918 niet. Maar nog veel minder een mislukking. Want dit boek gaat over veer- en draagkracht. Bezetting en oorlog lieten niets en niemand onberoerd, versterkten tegenstellingen en onderling wantrouwen; brachten onmogelijke keuzes, afgesloten perspectieven, verarming en vernedering. Maar ook solidariteit, organisatie, humor, en een bij alle wanhoop ongeschokt geloof in de bevrijding. Daardoor bracht de oorlog geen onomkeerbare vervreemding: “Brussel” overleefde – zij het gehavend en soms onherkenbaar veranderd. Hoe slaagden Brusselaars daarin? Dat is de hoofdvraag van dit boek.

Dat maakt dit boek ook actueel. De Brusselse bezettingsjaren waren uniek, maar de vragen waarmee het de samenleving confronteerde, zijn dat niet. De coronacrisis laat zien dat elke grote “externe” crisis, pandemie of bezetting is, altijd ook een sociaal-economische en culturele crisis is – en een crisis van legitimiteit: heerst er consensus over het algemene belang? Wat betekent vrijheid, wie geldt als asociaal, waar ligt het morele gezag?

Kortom, Brussel in 1914-1918 heeft ons iets te vertellen. Vandaar dit boek. Zo’n soort onderzoek bestaat nog niet. Veel recent historisch werk gaat over steden tijdens de Eerste Wereldoorlog – Freiburg, Berlijn, Wenen, Parijs, Londen. Die studies leggen de nadruk op de relatie tussen stedelijke samenlevingen en oorlogvoering – tussen “front” en “thuisfront.” Alleen was Brussel geen “thuisfront” in die zin. Als bezette stad kon en mocht Brussel niet bijdragen aan de Belgische oorlogsinspanning – en verschanste zich zoveel mogelijk in passief verzet om niet te hoeven bijdragen aan de Duitse oorlogsinspanning. Ook maakte de bezetting van Brussel zélf een soort front: een front in een sluipende uitputtingsslag gevoerd tegen (maar ook dóór) ongewapende burgers.

Voor dit project werk ik samen met prof. Sophie de Schaepdrijver (Penn State). We hebben een boekcontract getekend bij Overamstel Uitgevers / Horizon: een boek over dit onderwerp zal in het Nederlands en het Frans verschijnen. We hopen een Engelstalige versie onder te brengen bij een grote academische uitgeverij.

The Politics of Smallness in Modern Europe. Size, Identity and International Relations since 1800

Rather than simply assuming that some states are small and others are big, The Politics of Smallness in Modern Europe delves deep into the construction of different size-based hierarchies in Europe and explores the way Europeans have thought about their own state's size and that of their continental neighbours since the early 19th century. By positing that ideas about size are intimately connected with both basic discourses about a state's identity and policy discourses about the range of options most appropriate to that state, this multi-contributor volume presents a novel way of thinking about what makes one state, in the eyes of both its own inhabitants and those of others, different from others, and what effects these perceived differences have had, and continue to have, on domestic, European, and global politics.

Bringing together an international team of historians and political scientists, this nuanced and sophisticated study examines the connections between shifting ideas about a state's (relative) size, competing notions of national interest and mission, and international policy in modern Europe and beyond.

De oorlog tegemoet. Nederlanders en de strijd om Spanje 1936-1939 (met Lodewijk Petram)

De Nederlandse Spanjestrijders, onder wie de schrijver Jef Last, wisten heel goed waarom ze hun leven waagden in de Spaanse Burgeroorlog (1936-1939): als generaal Franco de macht zou krijgen in Spanje, zouden diens bondgenoten Hitler en Mussolini een ideale uitgangspositie hebben voor een nieuwe wereldoorlog. Door in Spanje te vechten, hoopten de Nederlandse strijders de wereld te redden van het fascisme. Maar veel Nederlanders dachten er anders over. Eerder dan als tegenstanders van Hitler werden de Spanjestrijders gezien als trawanten van Stalin: communisten die in Spanje, en later ook in Nederland, een rood regime wilden vestigen.

In De oorlog tegemoet volgen Lodewijk Petram en Samuël Kruizinga op meeslepende wijze enkele van de markantste onder de pakweg 700 Nederlandse strijders – voor, tijdens en na de Spaanse Burgeroorlog. Zij vertellen over de motivatie van de strijders, de kille ontvangst die hun bij terugkeer wachtte en hun moeizame weg naar eerherstel, en leggen zo bloot hoe Nederland in de cruciale jaren voor mei 1940 worstelde met zijn identiteit en positie in Europa, waar de politieke spanningen het kookpunt naderden.

Teaching

I am the Course Coordinator of the UvA MA Programme in Military History. For more information on signing up for this programme, see this page. For a complete overview of the courses I currently teach, see the UvA Course Catalogue.

I am available for (BA, MA and PhD) thesis supervision on any topic related to my research interests. Do not hesitate to e-mail me and make an appointment to discuss your (future) plans.

In my teaching and supervision, I emphasise active student engagement through outcomes-based teaching, which are constructively aligned at both the programme and the course level. In general, my teaching is highly valued by students, as evidenced by exceptionally high evaluation scores.