For best experience please turn on javascript and use a modern browser!
You are using a browser that is no longer supported by Microsoft. Please upgrade your browser. The site may not present itself correctly if you continue browsing.
In NRC Handelsblad van 18 juni waarschuwt Peter Vasterman, ud Journalistieke cultuur bij de capaciteitsgroep Media en cultuur dat de politieke beweging Denk 'tamelijk geniaal' inspeelt op een idee dat al leeft sinds Pim Fortuyn: namelijk dat de media niet objectief en eerlijk zijn.
P.L.M. Vasterman

Poortwachter van gevestigde orde

Niet eerder opende een politieke partij zó openlijk de aanval op 'de media'. Zelfs niet de PVV van Geert Wilders. Denk, onder leiding van oud-PvdA'ers Tunahan Kuzu en Selçuk Öztürk zette een filmpje online dat een aanklacht was tegen de werkwijze van 'de media'. Journalisten, zo waarschuwen ze, wanen zich rechercheurs, OM én de rechterlijke macht: ze klagen politici aan en veroordelen ze, met het doel ze 'monddood'  te maken. Ze zijn 'poortwachters van de gevestigde orde'.

Strategie van schaarste

De mediastrategie van Denk lijkt op die van de PVV: Geert Wilders weigert stelselmatig te praten met bepaalde kranten of talkshows. Zijn publicitaire bommetjes lanceert hij vaak uitsluitend via Twitter - voor nadere uitleg is hij niet bereikbaar. Zo blijft de PVV aantrekkelijk voor de media. Ook Kuzu en Öztürk hanteren deze 'wet van de schaarste'. De twee filmpjes waren hun enige vorm van communicatie. Plus een persbericht, dat de wachtende journalisten door het rooster in de toegangspoort tot het Denk-partijkantoor in Rotterdam aangereikt kregen. Verder hielden ze zich onbereikbaar.

'De schandpaaltactiek van Denk zou wel eens kunnen werken', voorspelt Vasterman. 'Het vertrouwen in de journalistiek is laag, met name bij de aanhang van populistische partijen als Denk. Ik denk dat hun achterban daar wel gevoelig voor is.' De mediastrategie van Kuzu en Öztürk gaat uit van twee parallelle werelden: hun potentiële kiezers lezen geen kranten en informeren zich uitsluitend via sociale media. Daarom kunnen ze zo hard uithalen: het andere geluid bereikt hun achterban toch niet. Ze pakken hun mediakritiek gestructureerd aan. Zo hebben ze in het Tweede Kamergebouw geregeld een eigen cameraman bij zich. Op de Denk-site verschijnen vervolgens fragmenten van gesprekken met journalisten die niet zijn uitgezonden.

Volgens Vasterman blijft de interactie tussen nieuwe en oude media niettemin cruciaal: 'Als kranten en tv interesse verliezen in Denk omdat peilingen achterblijven, is alleen rumoer op Facebook onvoldoende. Dan blijven ze ronddraaien in hun eigen kringetje.'